شاید دوباره قلم در دستم بچرخد

اگر اشتباه نکنم، هفت سال گذشت از اولین روز وبلاگ‌نویسی و شاید بیشتر. روزی که «جوهرِسفید»به‌دست شدم تا هرازگاهی بنویسم و، از خلال اشتراک درونیاتم با دیگران، مجرایی برای گفت‌وگو بسازم، در روزگاری که مُهرِ سکوت بر لب‌ها بود و زنجیرِ خشم بر دست‌ها. خیلی زود روزه‌ی سکوت گرفتم، اما نه به رسم آن روزگاران، که برای فرو رفتن به پیله‌ی تنهایی. امروز نوایی در گوشم نجوا می‌کند: «7 سال کافیه برای شنیدن و دیدن و شروع راه شدن.»
جوهرِ سفیدِ هفت سالِ پیش،  https://ink.persianblog.ir/، بدرود...