نیستی اما
دستانت بر تنم چنگ می‌زند
صدایت در گوشم زنگ می‌زند
من می‌گریزم و
نگاهت بر دلم می‌آویزد
این چه بی‌توییِ باهمی است
که بر قلب من پا می‌فشارد
۲۷ مهر ۱۳۹۸
جوهر سفید
گاه‌نوشت‌های اعظم خان‌آبادی
کلمات کلیدی
بایگانی
- بهمن ۱۳۹۹ (۱)
- دی ۱۳۹۹ (۲)
- مهر ۱۳۹۹ (۳)
- شهریور ۱۳۹۹ (۳)
- اسفند ۱۳۹۸ (۱)
- خرداد ۱۳۹۸ (۲)
آخرین مطالب
- ۹۹/۱۱/۲۷دلتنگی
- ۹۹/۱۰/۲۵میشکنم
- ۹۹/۱۰/۱۸دختر زمستان
- ۹۹/۰۷/۲۷سایه‌ی مهیب
- ۹۹/۰۷/۲۰تنش
- ۹۹/۰۷/۱۳بغض خاموش
- ۹۹/۰۶/۲۵سکوت
- ۹۹/۰۶/۱۶انگار نیستم
- ۹۹/۰۶/۱۶شکست نقاب فرهیخته
- ۹۸/۱۲/۲۱لذت و انتظار
پیوندهای روزانه
کلمات می‌دوند و جیغ می‌کشند
به دیواره‌های دالان دلم می‌کوبند
بر تک‌تک تارهای عصبم می‌آویزند و تاب می‌خورند
بر پشت چشمانم چنگ می‌زنند و خنج می‌کشند
بلوایی است، در این تنِ تنهای پرتنش
۱۹ مهر ۱۳۹۸